ای آن که دلت صاف‌تر از جام بلور است            از باور ما وصف کمالات تو دور است

سوگـند به یاسـین و به طاها که جمالت            تفـسیر دعای سحر و سـورۀ نـور است

از مــقــدم تـو ای گـل گــلــزار ولایـت            هرجا نگرم صحبت شادی و سرور است

مرغـان بهـشتی ز شعف زمزمه کردند            گلزار پُر از نغمۀ شیدایی و شور است

خـورشید جهان‌تابی و در هر دل عاشق            انوار ولای تو در اشراق و ظهور است

تو زادۀ مـوسـایی و از قـدر و شـرافت            عیسی دمی و هر نفست نفخۀ صور است

تو آیـنـۀ حُـسن خـداونـدی و در عـرش            آیـات کـمالات تو در دست مرور است

از رأفت تو نـور خـدا خـیزد و پیداست            یک جلوه ز انـوار خداوندِ غـفـور است

پُـر شـورتـر از بـادۀ عـشـق تـو نـدیـدم            این باده صفابخش‌تر از جام طهور است

گر موسم میلاد تو اشکی به رخم ریخت            از شرم دلم بود و مرا شرم حضور است

ما را تو مـرانی ز در خویش، سلیـمان            از درگه اکرام تو این حاجت مور است

هرکس که به‌دل مهر تو دارد چو«وفایی»            این مهر ورا روز جزا برگ عبور است